Rob Kendt

I’M NOT SENTIMENTAL

Review on Rootstime.be

De meeste nummers op de CD’s van de in New York residerende maar uit Phoenix, Arizona afkomstige Rob Kendt zijn mooi opgebouwde kortverhalen. Dat was ook al het geval voor zijn eerste album uit 2002 “I Hope It’s Me” waarop hij diverse muziekstijlen als ragtime, hip-hop, country, disco, prog-rock en folk aanwendt om zijn boodschappen muzikaal te verpakken. “I’m Not Sentimental” is zijn tweede full-CD die op 1 oktober zal gaan verschijnen en waarvan wij reeds een exemplaartje toegestuurd kregen. De pers is bijzonder lovend over deze artiest en vergelijkt hem met groten als Rufus Wainwright, Elvis Costello, Eels, Ben Folds en Randy Newman. In een voortreffelijke produktie door Mike Hagler, die ook voor o.a. Wilco en Neko Case heeft gewerkt, swingt Rob Kendt doorheen 14 tracks die nooit langer dan 3 minuten duren. Soms lijkt het wel alsof je in een musical terecht bent gekomen, zoals bij “Graded On A Curve”. Maar onmiddellijk daarna volgt een echte popsong met “Luck”. Rob Kendt speelt zelf voortreffelijk piano terwijl hij zingt bij optredens en dat instrument is vooraanstaand aanwezig op de titeltrack “I’m Not Sentimental”. Leuke swing in “Oops I Did Bungalow Bill” (een grappige mix van “Oops I Did It Again” van Britney Spears en “The Continuing Story of Bungalow Bill” van de Beatles), bossa-nova in “Quiet Girl”, pedal steel country in “Pick Me”, jazz in “Shelter From The Storm”, onvervalste Cole Porter in “My Life In Pants” en een heel speciale french-café mix-versie van de oude tophit van The Motels “Only The Lonely” met “Je Te Veux” van Eric Satie. Dit alles om te illustreren dat Rob Kendt van vele markten thuis is en ze allemaal goed tot uitstekend beheerst. “I’m Not Sentimental” is een opvallend album tussen het hedendaagse grote aanbod en daarom alleen al verdient hij een stevige portie krediet. Hopelijk is de portie succes voor hem even groot. Ik kon alvast aangenaam genieten van deze CD.